یه احساسی به تو دارم یه حس تازه و مبهم

یه جوری توی دنیامی که تنها با تو خوشحالم

یه احساسی به تو دارم شبیه شوق و بیخوابی

تو چشمات طرح خورشیده تو این شبهای مردابی

تا دستای تو راهی نیست دارم از گریه کم میشم

تو مرز بین من با تو دارم شکل خودم میشم

مث گلهای بی گلدون هنوزم مات بارونی

تو از دلتنگی دریا توی توفان چی می دونی؟

نمی دونم کجا بودم که رویاهامو گم کردم

که می سوزم که می میرم اگر که از تو برگردم

خودم بودم که می خواستم همه دنیای من باشی

ببین غرق توام اما هنوز می ترسی تنها شی

یه احساسی به تو دارم یه جوری از تو سرشارم

یه کم این حسّو باور کن که بی وقفه دوست دارم

یه احساسی به تو دارم شبیه عشق و دل بستن

تو هم مثل منی اما یه کم عاشق تری از من

تمـام این چـند سـال و اندی عــمرم بـه کــنار …
مـن فـــقط ،
بـه انـــدازه ی همــان  صدم هـای ثانیه ای که ،
در هــوای عطر آغــوشت نفـس کـشیـدم ،
زنـــدگـی کردم

سکوت را مي‌پذيرم
اگر بدانم
روزي با تو سخن خواهم گفت

تيره بختي را مي‌پذيرم
اگر بدانم
روزي چشم‌هاي تو را خواهم سرود

مرگ را مي‌پذيرم
اگر بدانم
روزي تو خواهي فهميد
که دوستت دارم 

تو مرا یاری داده ای تو در کارم مرا یاری داده ای  من تو را یاری داده ام من در کارت تو را یاری داده ام و من به خاطر این "من "و "تو"  از خداوندگار سپاس گذارم

 (جبران خلیل جبران)

آن گاه که خورشید

نوازش گلها را ازیاد می برد

وباران

بارش محبت را فراموش می کند

تو با دستان مخملیت 

احساسم را لمس کن

وبا چشمان مهربانت 

برنگاهم محبت ببار

ای کسی که یادآور روزهای خوب زندگی منی.

یکی می پرسد اندوه تو از چیست ؟

سبب ساز سکوت مبهمت کیست ؟

می نویستم برای آنکه باید باشد و نیست 

زندگی ما شاید مثل یک معما بود

گرچه آخرش اول از نخست پیدا بود

من اگر چه انسانی مثل دیگران بودم

دل ولی پراز احساس و همیشه تنها بود

روزهای عمرم بود که گذر نمود اما

چشم پر امید من،روز به سوی فردا بود

دربیان عشق خویش واژه ای نمی یابم

من علاقه ام برتو... بله قد دنیا بود

حرفهای تو مضامینی از ولی و اما بود

گفتی ارزش دل را این زمان که می فهمد؟

قلب دیگران سنگی ،قلب من که دریا بود

عشق ها همان عشق است بین لیلی و مجنون

بین راه اگر ماندیم ،عیب از خود مابود

عشق مانند ساعتی شنی است که با قلب لبریز و با مغز تهی می شود .

.

هر کدام از ما چون فرشته ای با یک بال است . و تنها زمانی قادر به پرواز خواهیم بود که در آغوش هم باشیم . 

برای خواندن بقیه کلام عشق به ادامه مطلب بروید.

 بی تو هیچم نماندی و تنهاترینم اکنون اشکهایم بدرقه راحت

نگاهت راچه آسان از چشمانم گرفتی گوی که تو هیچ احساسی نداری

دیشب باران آمد  گویی پیامی داشت  بوی تورا می داد با خودم گفتم:

او خواهد آمد   اما باز هم نیامدی   من ماندم و چشمانم  که در انتهای خیابان

تورا جستجو می کردند  و پس از نیافتن تو  چه مظلومانه گریستند و بی خواب رفتند 

درد مشترک

باران می بارید.من وتو دست در دست هم بار تنهای کوچه را به دوش می کشیدیم

تو رفتی و دستانم خالی است اکنون.من و کوچه غم نبودنت را چگونه به دوش بکشیم؟؟

( تمنا )

ببین امشب غزلهایم به پایت اشک میبارند / و در اندوه احساسم تمنای تو را دارند / ببین قربانی عشقت شده آن چشمهاییکه /   به یاد عشق تو هرشب غزل خوانند و بیدارند

عاشم ای عزیزم                   بی تو تنهام عزیزم

آغوشت گرمای دلم عزیزم       بودنت عمر دوباره من عزیزم